Artikel Sunda

Su’udzon, ngarusak kahirupan pulitik

Ku : Ir. Dina Dermawan

Ceuk Nurcholis Madjid dina buku “Islam Agama Kemanusiaan “, Islam ngabogaan kategesan yen manusa the cenderung kana kahadean. Hal eta ditegeskeun  dina kitab suci Al-Quran jeung hal eta the ngarupakeun hal anu perenial,nyaeta nilai-nilai kamanusaan nu nyoko kana kajadian asal mula manusa nu suci (fitroh), nu nyebabkeun boga ahlak nu hade jeung suci (hanif).

            Fitrah nu hanif eta ngarupakeun panyambung tina tali janji pasini primordial antara Alloh jeung ruh manusa, nepika ceuk basana Abu Bakar Siraj Ed Din, ruh manusa the diancikan ku hal-hal nu disebut kasadaran kana ayana nu Mutlak jeung nu Maha Suci (Transenden Munazzah).

            Sifat dasar kasuciaan eta, saterusna dibuktikeun dina sikep-sikep nu suci jeung hade ka sasama manusa, puseur dorongan hanifiyah eta ngancik dina dirina nu pangjerona jeung pangmurnina, nu disebut hati nurani, hartina ngabogaan sifat nur atawa cahaya.

            Hal eta nuduhkeun yen Islam ngarupakeun agama nu bias ngadasaran kana kahirupan demokrasi. Sabab pada dasarna mah ruh the tina kahirupan demokrasi nyaeta husnudzon ka lawan pulitikna. Aya sababaraha hadis nu ngarujuk kana kahirupan demokrasi, diantara na :

“ Ummat kuring moal ngahiji dina kasalahan, mangka lamun maneh nempo sababaraha perbedaan, mangka cokot suara nu pang lobana (mayoritas).” (HR. Ibnu Madzah). Oge dina hadis lain disebutkeun yen : “Alloh moal ngidinan ka ummatna ngahiji dina hal-hal nu salah, jeung leungeun Alloh aya di luhureun jama’ah. Sing saha nu misahkeun diri tina jama’ah, manehna baris digebruskeun kana jero naraka” (Sunan Tirmidzi)

            Sifat dasar mausa eta, ngarupakeun bukti sakaligus sanggahan kana alesan-alesan nu ngalarang ngadegna partey Islam. Umumna, larangan eta leuwih didasaran ku rasa leutik burih nu goreng jeung goreng sangka ka ummat Islam, keur leuwih jelasna tempo alesan Nurcholis Madjid, manehna hariwang yen partey agama bakal leuwih nyuburkeun simbolisme dina kahirupan agama.

Leutik Hate nu Goreng

            Nurcholis mere conto dina taun 50-an, 60-an, jeung 70-an, lamun aya jalma solat di kantor lolobana dituduh minangka anggota partey Islam, ekstrim kanan jeung sajabana deui.  Ayeuna sanggeusna jargon “Islam yes, Partai Islam no” hasil, pamadegan kitu teh hamper teu lumaku. Jalma nagnilai biasa, kana sagala kegiatan kaagamaan nu dilakukeun di kantor-kantor. Kusabab kitu, menehna teu haying anggapan samodel kitu punjul deui, ngaliwatan ngebentukna partey Islam (Republika 12/6/98)

            Lamun ditengetan kana alesan Cak Nur di luhur tadi, sakabehna museur tina hiji kahariwang, hariwang partey Islam kapapaesan ku simbul-simbul Islam, tapi mopohokeun kana eusina (esesnsina). Malahan Kuntowijoyo ngajentrekeun genep alesan kunaon dibentukna partey Islam disebut hiji kasalahan nu parna (total) ku kawangunna Parpol Islam, baris nimbulkeun genep akses seperti eureunna mobilitas social ummat Islam, paberencayna ummat Islam, ngamiskinkeun (dakwah, kahirupan sosial, kabudayaan, system pengetahuan, iptek, filsafat, mitos, pulitik,ke-SDM-an, sejarah, mentalitas jeung sajabana) runtuhna penyebaran kapamimpinan ummat, jeung alienasi generasi muda Islam. Genep alesan Kuntowijoyo oge ngarupakeun hasil tina buah tina pamikiran nu su’udzon ka ummat Islam.

Islamophobia

            Komo deui pihak luareun Islam nu geus diancikan ku panyakit Islamophobia, Samuel Huntington, minangka ilmuwan Universitas Harvard AS, kungsi ngabewarakeun yen aya dua budaya nu ngabogaan watak teu saluyu jeung demokrasi, nyaeta konfusianisme jeung Islam. Malah manehna wani meunteun yen kadudukan partey-partey Islam di nagara-nagara Islam dina taun 1990 dina sababaraha hal mirip jeung kadudukan partey-partey kominis di nagara Eropa Barat tahun 1940-an jeung taun 1970-an. Ku sabab kitu Huntington ngaduga yen lamun partey Islam ngahontalan kakawasaan, maka parpol Islam bakal nempuh kawijakan Islam radikal nu ngikis kana demokrasi jeung ngasingkeun kana unsure-unsur modern jeung Barat dina masarakat.

            Kalolobaan bangsa Barat, ceuk Esposito meunteun Islam jeung gerakan-gerakanana ngarupakeun alternatif atawa tantangan religious jeung idiologis. Jeung dina sababaraha hal ngarupakeun bahaya gede pikeun Kristen jeung Barat (Esposito 1995:15).

            Kitu deui inohong Katholik Indonesia, Franz Magnis Suseno ngahariwangkeun lamun dipaksakeun ngajirimna partey-partey Islam, baris aya kajadian nu disebut disintegrasi.

Su’udzon jeung Kakacauan

            Akibat tina su’udzon nu dijadikeun dasar kaputusan pulitik, umumna nimbulkeun kakacauan pulitik. Nalika Partey Islam (FIS) di Al-Jajair ngameunangkeun pamilu, pihak militer jeung Barat ngabatalkeun kana hasil pamilu nu demokrasi, tina eta kajadian ngabalukarkeun kakacauan nu ngorbankeun rebuan jiwa.

            Kitu deui di Indonesia, nu ngarusak system demokrasi, bias ddipastikeun lain disababkeun ku partey Islam. Di jaman rezim Soekarno, nu nyieun kakacauan the nyaeta PKI, tapi anehna nu dibubarkeun malah Partey Islam Masyumi. Atawa saperti ayeuna, Indonesi keur ngarandapan krisis moneter, ekonomi pulitik, jeung kapercayaan, sakabehna ngarupakeun buah ti jalma-jalma nu teu make pulitik sacara Islami, tegesna mah Soeharto jeung sabatur-baturna.

            Sok sanajan partey Islam dilarang saperti partey Refah di Turki, Jama’at Islamiyah di Pakistan, Ikhwanul Muslimin di Mesir, sarta Masyumi di Indonesia, tapi ari dina sual gagasannana mah masih kuat jeung ngakar nepi ka ayeuna. Hal ieu jadi bukti yen larangan pikeun ngadegkeun partey Islam ngan saukur hiji pagawean nu mubadzir.

            Di orde reformasi ayeuna oge, sapertina mah partey Islam bakal ngalaman nasib nu sarua. Padalah salah sahiji agenda reformasi pulitik nyaeta “pemberdayaan kedaulatan rakyat” dina nyalurkeun aspirasi pulitikna. Ari ngajirimkeun partey Islam teh ngarupakeun hak kadaulatan rahayat. Kusabab kitu, larangan ngawangun partey Islam the ngarupakeun hak kadaulatan rahayat. Kusabab kitu, larangan ngawangun partey Islam ngarupakeun salah sahiji pelanggaran HAM. Jalma meunang ngomong teu resep tapi haram ngalarang hak jalma keur nyalurkeun aspirasi pulitikna ka partey Islam

            Naha jalma-jalma nu ngalarang ngadegna partey Islam teu pernah ngeunteng kumaha jahatna tina sikep su’udzon dina kahirupan manusa. Syu’udzon ka sasama manusa ieu pernah ngagebruskeun manusa kana tingkah laku nu fanatik, kejem jeung teu mairan kana perbedaan, saperti inkuisi (nandasan kalawan sistematis jeung keji) ku sabagian inohong gereja Kristen ka ummat Islam di jaman pertengahan.

            Kitu deui jeung syu’udzon ka ummat Islam Indonesia nu rek ngadegkeun partey Islam, ngarupakeun bahaya pikeun kahirupan pulitik nu demokrasi